مهسا بهادری: «روایت ناتمام سیما»، او را نمی‌توانیم اثر چندان قوی‌تری نسبت به «صحنه‌ زنی» علیرضا صمدی بدانیم روایتی که می‌خواهد تعرض را بگوید، اما بیشتر غرق در خرده داستان‌ها می‌شود، داستانی که به هر معضل یک پاتک زده و او را نیمه کاره رها کرده، فیلمی که معتقد است گذشته‌ات بالاخره سراغت می‌آید و از همه مهم‌تر رویکردش این است هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی. اما در کل نمی‌توان آن را فیلم بدی دانست هرچند که بازی بازیگرانش دلربا و مجذوب‌کننده‌ایت و از همه مهم‌تر می‌خواهد حرفی برای گفتن داشته باشد.

به همین بهانه به گفت‌وگو با مجید رضابالا، تهیه‌کننده فیلم پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

نگاه این فیلم را معطوف به بحث تعرض می‌دانید یا فضای مجازی؟

من معتقدم که فیلم «روایت ناتمام سیما» نگاه یک‌ سویه‌ای ندارد و سعی دارد که هر دو جنبه ماجرا را مدنظر قرار دهد. در ماجرای افشاگری‌های فضای مجازی ما با دو نمونه مواجه بودیم که برخی به دروغ به فردی تهمت می‌زدند که او ما را مورد آزار قرار داده و برخی واقعاً مورد آزار قرار گرفته بودند و این را در فضای مجازی اعلام می‌کردند، فارغ از این بحث که پیدا کردن واقعیت از دروغ خود موضوعی حائز اهمیت است در این فیلم می‌بینیم که بخشی از افشاگری‌های صورت گرفته علیه شخصیت اصلی واقعی است و بخشی از این افشاگری‌ها دروغ است و این فیلم با در نظر گرفتن دو جنبه ماجرا، سعی دارد منصفانه به این موضوع بپردازد.

بیشتر بخوانید:

مخاطبان جشنواره از ترکیب پژمان جمشیدی،وحید رهبانی،شاکردوست و سحر دولتشاهی استقبال کردند

وزیر نفتی که ناکام ماند/ افخمی، برنامه‌ و توهین‌هایش که نقل زبان‌ها بودند

«می‌تو» پربحث بود، فیلمش را ساختم/ برخی اینفلوئنسرها از دختران سوء استفاده می‌کنند

راه بازگشت حتی برای بازیگران کشف حجاب کرده باز است/ کدام تحریم؟

همکاری شما با علیرضا صمدی تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

این فیلم دومین همکاری من با علیرضا صمدی است، اما پاسخ این سوال را نمی‌دانم و حتی نمی‌توانم برای آن زمان تعیین کنم، اما به هر حال آقای صمدی سازنده توانمند و خوش سلیقه و قابل اعتمادی است و آینده درخشانی هم در انتظار ایشان است. از مزایای همکاری با علیرضا صمدی می‌توان به تعامل، همکاری و همفکری بسیار بالا اشاره کرد. فیلم روایت عهدشکنی توسط کسی است که موقعیت بهتری را پیدا کرده و اگر همین روایت در گذشته هم روایت می‌شد می‌توانستیم بر چسب می‌تو را به آن بچسبانیم ولی تصور من و کارگردان به این مسئله متمرکز نبوده و اگر هم شباهتی وجود داشته صرفا تصادفی بوده است.

این فیلم را یک اثر اعتراضی و آینه جامعه بدانیم یا یک ملودرام اجتماعی؟

فیلم در ژانر خود یک ملو درام اجتماعی است و یکی از زیر مجموعه‌های ملو درام اخلاقی است. در واقع خواستیم فیلمی بسازیم که ما را اخلاقمندتر و پایبند به اصول کند و در عین حال هم این را بپذیریم که گذشته‌ ما می‌تواند یک روز سراغ ما بیاید و آسیب بزرگی به ما بزند، پس درست زندگی کنیم.

۵۷۲۴۵