مهسا بهادری: ناصر طهماسب همان‌گونه که همکارانش نیز اذعان داشتند، با صدای جادویی خود، کنکاشی روانشناسانه بر نقش داشت. قبل از اینکه دوبلور باشد، آشنا به مفاهیم روانشناسی بود. تیپ و شخصیت را می‌شناخت و بر مبنای آن، به کسی که صدایش روی او می‌رفت، وزن می‌داد. در تحلیل و تعاملی دوطرفه با بازیگر، روحیات او را می‌شکافت و با این کارش، فهم مخاطب از فیلم را آسان‌تر می‌کرد؛ مگر می‌شود صدای جادویی او در مظنونین همیشگی را از یاد برد؟ اگر آن صدا بر روی کوین اسپیسی نمی‌نشست، آیا آن سال، شاهکار برایان سینگر تا این اندازه برای ما جاودانه می‌ماند؟

مگر می‌شود چهره‌هایی چون جک نیکلسون، گری گرانت، هنری فاندا، گری اولدمن، دنیل دی‌لوئیس، گری کوپر و کریستوف والتز را بدون صدای جادویی طهماسب به یاد آورد. یک نگاهی به این اسامی بیندازید. تماما بازیگران جریان‌سازی که درونیاتی پیچیده دارند اما طهماسب به مدد خوانش روانشناختی خود از این روحیات، این پیچیدگی را بر ما آسان کرد.

بنابراین کاری که طهماسب با شخصیت‌هایش انجام می‌داد، تنها یک دوبله صرف نبود؛ جان دادن به آن آدم‌ها در قالب داستان و نزدیک کردن آنها به فهم زمانه ما بود. تلورانس صوتی طهماسب، هیچ‌گاه بر مدار تک‌بعدی نایستاد. هیچ‌گاه منحصر به شمایلی خاص از صدا مثلا لحن حماسی نماند. صدایش این قابلیت را داشت که متناسب با جهان درونی کاراکتر، در سطوح مختلف انعطاف داشته باشد و درست به همین دلیل است که وی توانست زبان گویای چندین بازیگر تراز اول و جریان‌ساز باشد.

یکی از قدرت‌نمایی‌های او در سریال هزاردستان بود که طهماسب در این اثر درخشان، ۸ صدای مختلف داشت و نقش ویژه‌ای در ماندگاری این کار علی حاتمی ایفا کرد. تبجر ویژه‌ای در ارائه تیپ‌های کمدی، جدی با لهجه‌های مختلف داشت که به قواره نقش می‌نشست.

یکی از مصادیق جدی عنوان صدای جادویی که عموما برای فعالان متبحر دوبله به کار می‌برند، ناصر طهماسب بود که عاشقانه به کارش ادامه می‌داد و حتی این اواخر با وجود کسالت نیز، محکم و استوار در استودیو حاضر می‌شد و به هنرنمایی می‌پرداخت.

به بهانه درگذشت این اسطوره به گفت‌وگو با اکبر منانی پرداختیم، او از اولین تجربه آشنایی با ناصط طهماسب می‌گوید: «در خیابان ارباب جمشید استدیویی به نام البرز بود، در آن زمان من حدودا ۶ ماه بود کارم را شروع کرده بودم و همه چیز برایم سخت بود. اسم فیلم را به خاطر ندارم چون بیش از ۶۰ سال از آن روزها گذشته است، اما یک کاری بود برای آقای نوذری که ناصر طهماسب نقش اول آن را می‌گفت. آن زمان ناصر طهماسب یکسال از شروع کارش می‌گذشت و برای آن فیلم خیلی به من کمک کرد. آن زمان من کمی ناراحت و نگران بودم و شاید جزو معدود دفعاتی باشد که می‌گویم اما ناصر واقعا به من کمک کرد و امید داد، چون شرایط در آن مان مقداری سخت بود و این کمک همیشه در خاطرم می‌ماند.»

او ادامه داد: «خاطرات زیادی با ناصر داشتم، حقیقتا سن که بالا می‌رود ذهن آن‌طور که باید یاری نمی‌کند، اما محبت او همیشه در دل و ذهن من مانا است.»

منانی درباره غم از دست دادن دوستش گفت: «ناصر طهماسب یکی از اسطوره‌های ما بود که از دست رفت و این ماجرا بسیار غم‌انگیز است، فقط می‌توانم همین را بگویم که شاید هیچ وقت مانند او پیدا نشود، مخصوصا در حوزه تیپ گویی و کارهای تیپ، ضمن اینکه خودش هم آدم خوش اخلاق دوست داشتنی و مردم داری بود.»

او درباره کار با این هنرمند گفت: «من سالیان سال با ناصر کار کردم، اکثر نقش‌هایش را من می‌گفتم و این همکاری بیش از ۵۰ سال طول کشید، این چند سال اخیر هم ناصر خانه نشین بود، خیلی بیرون نمی‌امد و کاری نمی‌کرد، اگر هم پروژه‌ای قبول می‌کرد در خانه روی آن صحبت می‌کرد. همین دوماه پیش هم جویای احوالش بودم، حالش خوب بود و مشکلی نداشت.»

این دوبلور پیشکسوت در پایان گفت: «ناصر انسان بزرگ و مردمی بود، خدارحمتش کند، همه ما رفتنی هستیم اما در نهایت از دست دادن آدم‌هایی مثل طهماسب واقعا حیف است، مثل این افراد دیگر پیدا نمی‌شود و استثنایی هستند، ناصر در گفتار و منش فوق‌العاده بود و در دوبله بی‌نظیر.»

منوچهر والی‌زاده هم در یک جمله درگذشت ناصر طهماسب را این‌گونه توصیف کرد: «غمش برای ما سنگین است. من هم مانند باقی مردم از فوت او خبردار شدم در سکوت رفت و کسی متوجه نشد که چه اتفاقی افتاده، اما قطعا نبودش محسوس است.»

۲۴۵۲۴۵